امام باقر علیه السّلام فرمود: هیچ مؤمنى نیست که در دنیا بمصیبتى دچار شود و بهنگام گرفتارى و مصیبت گوید: إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَیْهِ رٰاجِعُونَ و نیز در وقتى که بناگاه گرفتارى باو روى نموده صبر پیشه کند و بیتابى نشان ندهد مگر آنکه خداوند گناهان گذشته او را جملگى بیامرزد جز گناهان کبیره، آنها که خداوند کیفرشان را دوزخ قرار داده، و هر گاه که در آینده مصیبت خود را بیاد آورد و در هنگام یاد آمدن آن مصیبت بگوید: إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَیْهِ رٰاجِعُونَ و در آن وقت حمد و ستایش خداوند عزّ و جلّ را بجا آورد، خداوند هر گناهى که در فاصلۀ میان استرجاع پیشین تا استرجاع بعدى مرتکب شده برایش مى‌آمرزد مگر گناهان کبیره او را.

من لا یحضره الفقیه - ترجمه؛ ج‌1، ص: 255