سه شنبه 92 تیر 18 , ساعت 7:7 عصر
1 ـ سخن گفتن قرآن کریم به زبان فطرت انسانها و عمومی بودن فهم آن بدین معنا نیست که بهره همگان از این کتاب الهی یکسان است. معارف قرآنی مراتب فراوانی دارد و هر مرتبه آن، بهره گروهی خاص است: «کتاب الله عزّ وجلّ علی أربعة أشیاء: علی العبارة والإشارة واللّطائف والحقائق. فالعبارة للعوام والإشارة للخواص واللّطائف للأولیاء والحقائق للأنبیاء»[1]. هر کس به میزان استعداد خود از قرآن بهره میبرد تا به «مقام مکنون» آن منتهی شود که تنها پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و اهلبیت آن حضرت (علیهمالسلام) به آن راه دارند.
[تسنیم، جلد 1 - صفحه 36]
نوشته شده توسط سید حبیب الله موسوی | نظرات دیگران [ نظر]
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
